Bass Trends

 Kio Extraordinary String Instruments Design Tym razem chcialbym zaprezentowac cos , co jest zupelnie wyjatkowego. Instrumenty japonskiego lutnika Kio Okawy wymykaja sie zupelnie standartowym kanonom ocen. Kazdy egzemplarz jest inny i jest dzielem sztuki , czyms w rodzaju rzezby.  Skoro muzyka moze byc sztuka idaca jak free jazz kompletnie swoimi drogami , moze nia byc rowniez lutnictwo. Okawa to absolutnie udowadnia. Nie jest to instrument dla kazdego ale rowniez free jazzu nie kazdy slucha. Instrumenty KIo nie sa tylko narzedziem sa przede wszystkim arcydzielami laczacymi mistrzostwo sztuki lutniczej z designem do tej pory nigdzie nie spotykanym. Nie mozna ich wlasciwie nazwac basami , nazwa  "extended range instruments" bardziej do nich pasuje. Pelna nazwa firmy to KIO Extraordinary String Instruments Design ktora najlepiej oddaje  charakter produkcji. Najlepiej sie o tym przkonac ogladajac zdjecia tym niecodziennych dziel... KIO Extraordinary String Instruments Design nie

 Jazz bass to design , ktory nigdy sie nie zestarzeje . Jest produkowany od 1960 roku w setkach wersji. Na przestrzeni lat byl zmieniany prawie kazdy detal , stosowano rozne typy elektroniki pasywnej , dodawano preamp , zmieniano pozycje pickupa , dodawano progi itd itd. Warto sie jednak przyjrzec co z jazzem  robili najwieksi. Dzisiaj wezmiemy pod lupe modernizacje , ktore w swoich instrumentach zrobil Jaco Pastorius i Marcus Miller. Oba basy juz na przedbiegach roznia sie od siebie . Instrument Jaco to model z lat szescdziesiatych (1962) z olchy i stara pozycja pickupa mostkowego a basowka Marcusa to jesionowy jazz z pozycja przetwornika brigde lezacym 8 milimetrow blizej mostka tak jak to sie robilo w latach siedemdziesiatych.. Jaco usunal ze swojego basu progi aby miec , jak to okreslil , wieksza kontrole nad tonem instrumentu. Podstrunnica zostala polakierowana twardym epoxy .   Jego jazz bass zostal rowniez pozbawiony pickguardu , ktory psuje brzmienie. W czasach gdy  ten instrum

 John Judge Goliath Bass... Na poczatku lat osiemdziesiatych dostalem wspaniale "zachodnie" czasopismo muzyczne i jako mlody adept sztuki gry na basie wchlonalem je ze slownikiem w reku prawie jednym tchem. Jakie to bylo czasopismo juz nie pamietam , Nie pamietam rowniez o jakich instrumentach byla mowa i jacy artysci byli tam przedstawieni. Utkwilo mi w pamieci tylko jedno... Reklama strun Superwound ze zdjeciem basu , w ktore wpatrywalem sie wtedy godzinami. To byl szok. Przyzwyczajony do walki z kanciastym Bastonem wyprodukowanym przez rodzimego Defila nie moglem sobie wyobrazic , ze istnieja takie rozwiazania i do tego tak wykonane.   Dzisiaj , nie mogac zapomniec o tym instrumencie postanowilem zrobic maly wywiad w internecie i przyblizyc czytelnikom bas , ktory wywarl wtedy na mnie takie wrazenie. To dwugryfowy instrument z czterostrunowa  , bezprogowa szyjka gorna i osmiostrunowym , progowym basem dolnym , wyprodukowany przez jednego z najbardziej ekskluzywnych wytworc

  Carl Thompson Carl Thompson to jeden z tych lutnikow , ktorzy ustanawiaja trendy we wspolczesnym swiecie . Jego wplyw na konstrukcje gitary basowej jest olbrzymi. Styl , ktorym operuje Carl odcisnal pietno na wielkiej grupie lutnikow . Design Thompsona jest bardzo wyrazisty, stosuje on charakterystyczny wzor z tzw scrollem czyli fantazyjnym zakonczeniem gornego rogu basowki . Czasami na zaokragleniach korpusu umieszcza tzw „kocie oczy“ (cat eyes), ozdoby z roznych rodzai drewna a calosc w wielu przypadkach jest bardzo skomplikowanym konglomeratem drewien i ich klejen, Carl juz wczesniej budowal instrumenty dla tzw "wielkich" muzykow , na przyklad piccolo bass dla Stanleya Clarke ale prawdziwy impuls dalo mu wykreowanie "Rainbow Bass" dla lidera grupy Primus ,  Lesa Clapoola w 1991 roku. Bas zrobil sie popularny a Carl razem z nim. Od tego czasu instrumenty Carla kosztuja krocie a ilosc muzykow chcacych posiadac bas Thompsona jest coraz wieksza. Les Claypool uzywa